Pedagogika Montessori
Podstawową zasadą pedagogiki naukowej musi być, rzecz jasna, „wolność ucznia”, która powinna torować drogę do rozwoju indywidualnych, spontanicznych właściwości natury dziecka. Jeśli założenia nowoczesnej pedagogiki naukowej opierają się na badaniach jednostki, powinny one uwzględniać także aspekty wynikające z obserwacji wolnych dzieci.
MARIA MONTESSORI, METODA MONTESSORI
Karolina Skowrońska
DYREKTOR, NAUCZYCIEL MONTESSORI
Nasza kadra to nauczyciele mający wieloletnie doświadczenie w pracy z dziećmi, z pasją i zaangażowaniem do pracy. Kreatywni nauczyciele, którzy podnoszą swoje kwalifikacje i rozwijają swoje umiejętności. ABC Montessori Education to miejsce, gdzie dzieci czują się bezpiecznie, są zrozumiane i mają przestrzeń do poznawania swoich talentów i ich rozwoju. Uczymy dzieci samodzielności i wiary we własne możliwości, co pozwala im odkrywać nowe zainteresowania. "Pozwól mi zrobić to samemu" te słowa M.Montessori są dla mnie drogowskazem w pracy z dziećmi. Uśmiech na twarzy dziecka to największa nagroda. Bardzo ważne jest dla mnie żeby dzieci czuły się u nas komfortowo, klasy jak i nasz cudowny ogród pozwalają dzieciom poczuć się jak w domu. Zapraszamy do odwiedzenia naszego magicznego miejsca...:)
Wprowadzenie do metody Montessori
Metoda Montessori to ukierunkowana na rozwój dziecka koncepcja edukacyjna opracowana przez włoską lekarkę i pedagoga, Marię Montessori. Metoda charakteryzuje się naciskiem na samodzielność, wolność w obrębie ustalonych granic oraz poszanowanie naturalnego psychicznego, fizycznego i społecznego rozwoju dziecka.
Na główne komponenty pełnego i autentycznego
programu Montessori składają się:
- grupy mieszane wiekowo, sale dla dzieci w wieku 2,5 i 3 do 7 lat
- wybór rodzajów aktywności w zakresie dostępnych opcji
- nieprzerwane bloki zajęciowe, najlepiej trzygodzinne
- konstruktywistyczny, „oparty na odkrywaniu” model zajęć, umożliwiający naukę poprzez interakcję z materiałami, a nie poprzez odgórnie narzucone instrukcje
- specjalistyczne materiały edukacyjne opracowane przez Montessori i jej współpracowników
- swoboda przemieszczania się po sali
- odpowiednio przeszkolony nauczyciel Montessori
Metoda Montessori zachęca do swobodnego działania w przestrzeni „przygotowanego środowiska”, czyli środowiska edukacyjnego dostosowanego do podstawowych cech człowieka, właściwości charakterystycznych dla dzieci w różnym wieku oraz indywidualnego charakteru każdego z nich.
Zadaniem środowiska jest pomóc dzieciom w osiągnięciu samodzielności we wszystkich kluczowych dziedzinach, zgodnie z ich wewnętrznymi predyspozycjami psychologicznymi. Poza udostępnieniem materiałów Montessori dostosowanych do wieku dzieci, środowisko powinno prezentować szereg następujących cech:
- układ przestrzenny sprzyjający swobodzie ruchu i aktywności
- piękno i harmonia, ład i porządek
- środowisko dostosowane proporcjonalnie do potrzeb dziecka
- ograniczona gama materiałów, tak aby dostępne były tylko takie materiały, które sprzyjają rozwojowi dziecka
- porządek
Etapy rozwoju
Maria Montessori zaobserwowała, że rozwój człowieka dzieli się na cztery etapy: od urodzenia do szóstego roku życia, od sześciu do dwunastu lat,od dwunastu do osiemnastu lat oraz od osiemnastu do dwudziestu czterech lat. Zauważyła, że każdy z tych etapów wyróżnia się odrębną charakterystyką, trybami nauki i pryncypiami rozwoju. Wezwała więc do zastosowania koncepcji edukacyjnych, które byłyby odpowiednie dla każdego z etapów.
Pierwszy etap obejmuje okres od urodzenia do około sześciu lat. Montessori zaobserwowała, że na przestrzeni tego czasu rozwój psychofizyczny dziecka jest niezwykle intensywny. Dziecko będące na tym etapie jest postrzegane jako pragmatyczny, wrażliwy na bodźce odkrywca, kreujący własną psychologiczną strukturę i dążący do funkcjonalnej niezależności. Montessori wprowadziła kilka koncepcji określających niniejsze zjawisko, tj. chłonny umysł, fazy sensytywne oraz normalizacja.
Chłonny umysł
Montessori opisała zachowanie małego dziecka - z łatwością przyswajającego bodźce sensoryczne z otoczenia, w tym informacje asymilowane za pomocą zmysłów oraz poprzez język i kulturę - za pomocą terminu „chłonny umysł”. Wierzyła, że to cecha unikalna, charakterystyczna wyłącznie dla pierwszego etapu rozwoju oraz
że zanika, gdy dziecko zbliża się do granicy sześciu lat życia.
Fazy sensytywne
Montessori zaobserwowała również, że na tym etapie mają miejsce okresy szczególnej wrażliwości na pewne bodźce, które określiła mianem „faz sensytywnych”. W edukacji Montessori środowisko edukacyjne uwzględnia wspomniane wyżej okresy, zapewniając dzieciom odpowiednie materiały i formy aktywności, dostosowane do aktualnego etapu rozwoju.
Montessori wyróżniła następujące okresy i określiła czas ich trwania:
- nabywanie umiejętności językowych - od urodzenia do ok. 6 lat
- zainteresowanie małymi przedmiotami - od ok. 18 miesięcy do 3 lat
- porządek - od roku do trzech lat
- przetwarzanie bodźców sensorycznych - od urodzenia do ok. 4 lat
- zachowania społeczne - od ok. 2,5 do 4 lat
Normalizacja
Wreszcie, u dzieci w wieku od trzech do sześciu lat Montessori zaobserwowała stan psychiczny, który określiła terminem „normalizacja”. Normalizacja wynika z koncentracji i skupienia się na czynności, która służy potrzebom rozwojowym dziecka i której towarzyszą takie atrybuty jak: „spontaniczna dyscyplina, czynności wykonywane w sposób ciągły i entuzjastyczny, społeczna potrzeba udzielania pomocy i współczucie wobec innych”.